Vijfde Blog, Niks Menselijks is mij vreemd…
Sinds een paar maanden zit ik bij Peerby. Een site waar je gratis spullen kan lenen en uitlenen. Zo heb ik inmiddels een kloofbijl geleend van een vriendelijke meneer uit de buurt en heb ik een hogedrukspuit en verhuisdozen uitgeleend. Een mooi concept zo vind ik. Vorige week las ik een oproep voor een beamer. En… ik heb een beamer. Dus ik plaatste een bericht dat hij op te halen was bij mij. 5 minuten later (het was 7.15 op zaterdagochtend) hoorde ik een berichtje binnenkomen. Een meneer met buitenlandsaccent vroeg “is het wolstraat of wolfstraat”. Ik zei dat het de Wolfstraat was waar ik woonde en mijn aannames begonnen hun werk te doen. Tijdens het douchen bedacht ik me dat verhuisdozen ook wel iets anders zijn dan een beamer van zeg 225 euro. Daarnaast bedacht ik me ook dat een nepaccount zo is gemaakt op Peerby. Maar zo zei ik tegen mezelf, geen vooroordelen hebben Mark.
Rond 10.00 uur kwam een Marokkaanse jongen in gym broek en gympen de beamer ophalen. Ik vroeg als borg een identificatiebewijs en ik kreeg een rijbewijs. De jongen ging vrolijk weg en zei dat de beamer was voor een kinderfeestje waar ze films gingen kijken. Hij zou de beamer de dag daarna terugbrengen, 15.00 uur. De dag daarna was ik benieuwd. En wat denk je, 15.00 uur….helemaal niks. Ik begon onrustig te worden. 15.20 uur toch maar eens kijken op internet. De buitenlandse naam ingetikt en geen enkel resultaat, alleen een rectie op een erg vaag youtube fimpje. Vreemd voor een midden 20 er om niet actief te zijn op social media. Toen maar zelf gebeld met de jongen. Als reactie kreeg ik te horen dat hij pech onderweg had met zijn auto, in Utrecht. Hij was net bezig om een berichtje te sturen naar mij. Ik dacht nog wat gek want ik heb wel zijn rijbewijs. Maar zo zei hij, ik breng hem om 18.00 uur terug. En ja hoor wat denk je, 18.15 uur nog helemaal niks. Ik begon me weer af te vragen waarom ik in hemelsnaam toch bij dat hele Peerby wilde…. Ik belde hem argwanend weer op maar met de gedachte dat hij nu wel niks meer van zich zou laten horen en dat ik kon fluiten naar mijn beamer. Maar met veel excuses zei hij dat hij hem nog zou komen brengen dezelfde avond. In dit stadium leek het mij toch wel naïef om te denken dat hij nog echt zou komen maar…. 22.00 uur stond hij toch echt aan de deur met de beamer…en met twee snoepzakjes voor de jongens….
Terentius Afer schreef het al en ik kwam er vorige week ook (weer…) achter. “Niks menselijks is mij vreemd…”
